Zamierzam przyjechać na turnus do Ar­kadii i chciałabym uzyskać przedtem in­formację, która rozwiałaby moje wątpli­wości. Choruję na wirusowe zapalenie wątroby typu C, prawdopodobnie przewłekłe, a ponadto mam liczne nadżerki błony śluzowej żołądka i dwunastnicy. Czy mógłby Pan odpowiedzieć mi, czy optymalni mieli już wcześniej do czynienia z przypadkiem podobnym do mojego? Trochę obawiam się tego, czy będę mogła spożywać tłuszcze i jajka. Kilka dni temu zaczęłam stosować tę dietę, ale niezbyt dobrze się czuję, tzn. czuję się trochę gorzej po zjedzeniu np. masła czy jajek.  W ogóle po jedzeniu czuję się źle. Zanim podejmę decyzję o rozpoczęciu żywienia optymalnego, chciałabym z Panem skonsultować mo­je wyniki badań.

Pozdrawiam Barbara S.

Z Pani listu nie wynika jednoznacznie czy mamy rzeczywiście do czynienia z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C czy jedynie z nosiciel­stwem wirusa. Przewlekłe zapalenie jest chorobą niebezpieczną i obarczoną ryzy­kiem groźnych powikłań. Jednoznaczną ocenę Pani stanu może dać jedynie bio­psja wątroby, natomiast badania labora­toryjne traktujemy raczej jako ocenę przebiegu choroby. Samo posiadanie w organizmie wirusa zapalenia wątroby nie jest jeszcze jednoznaczne z tym, że trzeba zachorować. W Polsce liczbę nosi­cieli wirusa C określa się na około 700 tysięcy osób i nie jesteśmy w stanie po­wiedzieæ, jaka część z nich zapadnie na tę chorobę.

W ostatnich latach, w dziedzinie leczenia WZW C nastąpił przełom po wprowa­dzeniu interferonu i dodatkowym połą­czeniu go z nowym lekiem przeciwwirusowym - Ribaviryną. Wcześniej więk­szość chorych nie miała praktycznie żad­nych szans na wyleczenie, zwłaszcza że jedyną znaną metodą leczenia było stoso­wanie diety wątrobowej, której podstawę stanowiły ryż, kleiki i serki - oczywiście

odtłuszczone. Wśród lekarzy pokutowało głębokie przeświadczenie o 'szkodliwo­ści tłuszczów na wątrobę", co dzisiaj nie wydaje się już wszystkim takie oczywi­ste. Oficjalnie stosowana dieta była nie tylko odtłuszczona, ale również pozba­wiona wartościowych białek, koniecz­nych do regeneracji chorego narządu. W takiej sytuacji u chorych zainfekowa­nych wirusem dochodziło do jego swo­bodnego namnażania i niszczenia kolej­nych komórek. Osłabiony organizm nie mógł sam broniæ się przed wirusem, po­nieważ za odporność odpowiada głównie dobre odżywienie, bogate w wysokowartościowe białka zwierzęce, które potrzeb­ne są do syntezy przeciwciał. Chociaż dieta optymalna nie została opracowana z myślą o leczeniu zapalenia wątroby, to okazała się wielce pomocna w jej przezwyciężaniu. Podstawową za­letą żywienia jest przede wszystkim od­ciążenie chorej wątroby i zapewnienie jej zaopatrzenia do odbudowy zniszczonych komórek. Jedną z głównych funkcji wą­troby jest przetwarzanie (dezaminacja) białek pokarmowych. Tu odbywa się przeróbka aminokwasów. Im więcej niskowartościowych białek w pożywieniu, tym większe obciążenie tego narządu. W diecie optymalnej człowiek otrzymuje dokładnie tyle i takiego białka, ile wyno­si zapotrzebowanie, i nie ma konieczno­ści jego intensywnego przetwarzania. Wzrasta również znacznie odporność organizmu, co pozwala na efektywniej­sze zwalczanie wirusa. Wbrew po­wszechnemu przekonaniu tłuszcze po­karmowe, na których jest oparta dieta, nie są dla wątroby szkodliwe. Są one go­towym źródłem energii,  nie 'przechodzą" z jelit do wątroby. Tłuszcze wzma­gają natomiast spływ żółci z przewodów wątrobowych do dwunastnicy, co jest zja­wiskiem korzystnym, ponieważ powodu­je zmniejszenie ciśnienia wewnątrzwątrobowego. Osoby stosujące dietę optymal­ną mają z powyższych powodów znacz­nie większą możliwość pokonania wiru­sa. Oczywiście, jeżeli istnieje taka szansa, można wdrożyć leczenie farmakologicz­ne, co dodatkowo podnosi szanse. Wśród optymalnych niejednokrotnie spotykałem się z osobami, które stosując dietę wyle­czyły się z aktywnego zapalenia. Listy wyleczonych można było również czytać na łamach tegoż miesięcznika. Prawdo­podobnie tak będzie i w Pani przypadku. Proponuję nie przejmować się początko­wymi problemami gastrycznymi. Przy prawidłowo stosowanej diecie są one je­dynie zjawiskiem przejściowym na po­czątku żywienia. Jest to związane ze zmianą sposobu odżywiania i brakiem odpowiedniej ilości enzymów trawien­nych, co wymaga niejako przyzwyczaje­nia się przewodu pokarmowego. Sytua­cje takie zdarzają się u około 20% rozpo­czynających dietę i trwają około 5-10 dni. Jeżeli nie ustąpią, świadczy to zwy­kle o błędach w żywieniu. Również po kilku dniach powinny ustąpić dolegliwo­ści związane z zapaleniem błony śluzo­wej żołądka i przepukliną rozworu prze­łykowego, chociaż tę ostatnią można również leczyæ chirurgicznie, jeżeli bę­dzie dawać jakieś objawy.

Z pozdrowieniami
lek. med. Przemysław Pala
konsultant medyczny
Akademii Zdrowia Arkadia 'Lido "